به گزارش خبرگزاری ایکنا از خراسان رضوی، دکتر رضا ملازاده یامچی، پژوهشگر دینی و استاد مدعو دانشکده علوم قرآنی مشهد طی یادداشتی به‌مناسبت سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) نوشت: اول ذی‌الحجه، نه تنها یک روز در تقویم تاریخ اسلام، بلکه نقطه عطفی درخشان و سرآغاز فصلی نوین از حیات معنوی و اجتماعی امت اسلامی است. در این روز مبارک، آسمان و زمین شاهد پیوندی بودند که ریشه‌هایش در عرش الهی و ثمراتش تا ابدیت گسترده است.

 

 پیوند مبارک امیرالمؤمنین، حضرت علی بن ابی‌طالب(ع) و سرور زنان دو عالم، حضرت فاطمه زهرا(س) فراتر از یک وصلت خانوادگی، تجلی اراده الهی، تبلور ایمان و الگویی بی‌بدیل برای تمام نسل‌ها در طول تاریخ و یادآوری این واقعه، فرصتی است برای بازخوانی درس‌های انسان‌ساز و تعمق در ژرفای معنویت آن.

 

روایات معتبر اسلامی گواه آنند که پیوند حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) پیش از آنکه در زمین صورت پذیرد، در آسمان‌ها و به امر الهی مقدر شده بود. پیامبر اکرم(ص) در پاسخ به خواستگاران متعدد حضرت زهرا(س)، همواره امر ایشان را به وحی الهی موکول می‌کردند و این تأکید، نشان‌دهنده جایگاه رفیع این دو شخصیت و اهمیت ویژه این ازدواج در نظام آفرینش است. نقل است که پیامبر(ص) فرمودند: «اگر علی نبود، برای فاطمه همتایی یافت نمی‌شد.» که این سخن، نه تنها بیانگر کفویت و هم‌ترازی این دو نور در فضائل و کمالات است، بلکه مهر تأییدی بر انتخاب الهی برای این زوج آسمانی است.

 

سیره زندگی مشترک حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) چراغ راهی است به سوی معنویت و اصالت. مراسم ازدواج ایشان، نمونه‌ای اعلا از سادگی، بی‌آلایشی و دوری از تجملات دنیوی بود. مهریه حضرت زهرا(س)، معروف به «مهر السنه»، نه بر پایه سیم و زر که براساس ارزش‌های معنوی و با برکتی خاص تعیین شد. جهیزیه ایشان نیز مجموعه‌ای از وسایل ساده و ضروری زندگی بود که هر یک نمادی از قناعت و رضایت به تقدیر الهی است. این سادگی ظاهری، با اقیانوسی بیکران از معنویت، عشق، ایثار و تفاهم همراه بود که پایه‌های زندگی مشترک آنها را مستحکم ساخت. این زوج الهی به ما آموختند که خوشبختی حقیقی در گرو تجملات نیست، بلکه در آرامش قلبی، ایمان مشترک و همراهی در مسیر بندگی خداوند است.

 

شجره طیبه امامت ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) تنها یک پیوند زناشویی نبود، بلکه سنگ بنای تأسیس بیت امامت و ولایت بود. حاصل این وصلت مبارک، فرزندانی چون امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، و حضرت زینب کبری(س) بودند که هر یک ستاره‌ای درخشان در آسمان هدایت و اسوه‌ای کامل برای بشریت شدند. نسل پاک ائمه اطهار (ع) که حافظان دین و ادامه‌دهندگان راه نبوت بودند، از این شجره طیبه برخاستند. این امر نشان می‌دهد که انتخاب این دو شخصیت برای یکدیگر، دارای حکمتی عمیق و برنامه‌ای الهی برای استمرار هدایت و روشنگری در طول تاریخ بوده است. اشاره قرآن کریم به «کوثر» نیز در بسیاری از تفاسیر به وجود مقدس حضرت فاطمه(س) و نسل پاک ایشان تعبیر شده است.

 

بازگشت به الگوی زندگی حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) می‌تواند راهگشا باشد. مهم‌ترین درس‌هایی که می‌توان از این پیوند آسمانی آموخت عبارتند از:

 

۱. معیارهای الهی در انتخاب همسر: اولویت دادن به ایمان، تقوا، اخلاق و کفویت معنوی بر معیارهای مادی و ظاهری.

 

۲. ساده‌زیستی و پرهیز از تجمل‌گرایی: تمرکز بر ساختن یک زندگی مشترک بر پایه محبت و تفاهم، نه رقابت‌های ناسالم و چشم و هم‌چشمی.

 

۳. مودت و رحمت در روابط: همانگونه که قرآن کریم اساس روابط زناشویی را «مودت و رحمت» معرفی می‌کند، زندگی این دو بزرگوار سرشار از عشق، احترام متقابل، ایثار و فداکاری بود.

 

۴. همکاری و مسئولیت‌پذیری: تقسیم کار، همراهی در سختی‌ها و آسانی‌ها و تلاش مشترک برای تربیت نسلی صالح و خداجو.

 

۵. محوریت رضایت الهی: قرار دادن کسب رضای خداوند به‌عنوان هدف اصلی در تمام شئون زندگی مشترک.

 

 

 تجدید عهد با الگوی آسمانی سالروز ازدواج نورانی حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س)، فرصتی گرانبها برای تأمل و بازنگری در سبک زندگی فردی و اجتماعی ماست. این پیوند، نه یک خاطره دور تاریخی، بلکه یک مکتب انسان‌ساز و یک الگوی زنده و پویا برای ساختن خانواده‌ای اسلامی و جامعه‌ای سالم است و با الهام از سیره این دو گوهر تابناک عالم خلقت، می‌توانیم پایه‌های زندگی خود را بر معنویت، محبت و مسئولیت‌پذیری بنا نهیم و در مسیر سعادت دنیوی و اخروی گام برداریم. امید است که به برکت این ایام فرخنده، نور این الگوی آسمانی همواره روشنگر مسیر زندگی ما باشد و بتوانیم از پیروان راستین این خاندان پاک و مطهر باشیم.