حضرت زینب(س)؛ سرور صابران عالم
حضرت زینب(س) به گواهی تاریخ و گزارشها و روایتهای صحیح، هیچگاه در صحنه کربلا و دوران اسارت، نه تنها به خدا شکایتی نکرد و لب به اعتراض نگشود، بلکه همواره با بهترین تعبیرها و با تلاوت آیات قرآن، شکر و سپاسگزاری خود را به درگاه خداوند بزرگ اعلام می‌کرد.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، دکتر محسن رجبی عضو هیأت علمی دانشکده علوم قرآنی مشهد در یادداشتی به مناسبت رحلت حضرت زینب سلام الله علیها گفت:بر پایه آیه ۴۸ سورۀ قلم: «فَاصبِر لِحُکمِ رَبِّکَ وَلا تَکُن کَصاحِبِ الحوتِ إِذ نادى وَهُوَ مَکظوم»، پیامبر اکرم(ص) مانند یونس نبی(ع) نبود که پس از روبه رو شدن با مخالفتها و مقاومتهای قومش در برابر او و کتاب خدا، شهر و مردمان قومش را با حالت قهر و خشم رها کند: «وَإِنَّ یونُسَ لَمِنَ المُرسَلینَ. إِذ أَبَقَ إِلَى الفُلکِ المَشحون »(صافّات،۱۴۰-۱۳۹)؛ « وَذَا النّونِ إِذ ذَهَبَ مُغاضِبا »(انبیاء، ۸۷)؛ بلکه خاتم پیامبران با صبر و استقامت، درایت و بصیرت و تسبیح و تحمید خداوند بزرگ مسیر ترویج و گسترش قرآن را فراهم آورد و در مقابل آزار و اذیتها و تهمتها و تمسخرهای مشرکان قریش هیچگاه خم به ابرو نیاورد و افتخار: «لَقَد کانَ لَکُم فِی رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ »(احزاب،۲۱) را به دست آورد تا الگویی برای همه بشریت تا قیام قیامت باشند.
حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) همین آموزهها را به فرزندان خویش از جمله حضرت زینب(س) تعلیم و انتقال دادند و به این ترتیب زینب(س)، صبوری و روشنبینی و بندگی و تسلیم در برابر اراده خداوند را آموخت و نقش بی‌بدیلی را در نهضت جاودانه عاشورا که مکتب خداشناسی، خداپرستی و خدادوستی است، ایفا کرد.
صبر و استقامت حضرت زینب(س) بسیار زیباتر و آموزندهتر از صبر ایوب نبی(ع) است که به قهرمان صبر در قرآن مشهور است، زیرا ایوب نبی(ع) پس از اینکه اموال و اولاد و همسرش (وَ وَهَبنا لَهُ أَهلَهُ) را از دست داد و یکه و تنها ماند، وساوس شیطان آنچنان او را به رنج و عذاب انداخته بود که طاقت نیاورد و با صدایی بلند به خدا شکوه و شکایت کرد: « وَاذکُر عَبدَنا أَیُّوبَ إِذ نادى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیطانُ بِنُصبٍ وَعَذاب »(صاد،۴۱).
اما حضرت زینب(س) به گواهی تاریخ و گزارشها و روایتهای صحیح، هیچگاه در صحنه کربلا و دوران اسارت، نه تنها به خدا شکایتی نکرد و لب به اعتراض نگشود، بلکه همواره با بهترین تعبیرها و با تلاوت آیات قرآن، شکر و سپاسگزاری خود را به درگاه خداوند بزرگ اعلام می‌کرد و به دیگران نیز میآموخت که در بندگی خدا همواره باید تسلیم محض فرامین و اراده الهی بود تا بتوان در ابتلاها و آزمونهای الهی موفق و سربلند بیرون آمد و به فلاح، سعادت و کمال دست یافت.
حضرت زینب(س) در همه عرصههای زندگی و نه فقط در واقعه عاشورا و مسائل پس از آن جز خدا و زیبایی ربوبیت او ندید: «ما رأیتُ الّا جمیلا».
آن حضرت تحمل و مدیریت همه مشکلات و سختیها را چون «بِعَین الله» بود، آسان و دلپذیر میدید.
به قول خواجه حافظ شیرازی:
منم که شُهرۀ شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافری است رنجیدن
